Tunikę znalazłam na wyprzedaży rzeczy "vintage" (lata 90. to nie vintage, a tego zawsze jest najwięcej) na kilogramy, spódnica jest bodajże też z tego samego dnia - ogólnie polecam takie wydarzenia, przynajmniej w UK, bo da się znaleźć dużo ciekawych rzeczy za (jak na tutejsze warunki) dobrą cenę. Zwłaszcza jak jest się takim chudzielcem jak ja i preferuje się rzeczy w kolorach cokolwiek ciemnych, bo tymi rzadko kiedy ktoś się interesuje. Chociaż zauważyłam, że im bliżej lata, tym mam na takich wyprzedażach mniej szczęścia i rzeczy jakby bardziej zniszczone (nie na zasadzie mała dziura w kołnierzyku, tylko np. caluśki długi szyfonowy rękaw rozpruty), więc teraz powędrowałam na Etsy, gdzie rzeczy raczej w kondycji dobrej (i adekwatnej cenie, meh), a nawet można dostać w gratisie kadzidło. Bo poczułam potrzebę rzeczy na lato, lekkich, zwiewnych i ładnych. Oczywiście skończyło się to tym, że rzeczy są raczej na szkockie lato >D
W każdym razie, tunikę znalazłam, okazała się pasować, bierzemy, dopiero później zaczęło mnie zastanawiać, jak tu nosić coś tak wybitnie bliskowschodniego/indyjskiego w jakiś nie bardzo oczywisty i bliski tym rejonom sposób (szarawary odpadły w przedbiegach). I skrystalizowało się takie coś. Jak dla mnie trochę skandynawskie i nieco LARPowe, jakby wymienić obuwie i więcej szpeju dorzucić. Choćby jakąś ładną torbę zwisającą z paska (nie wiem jak to nazwać, bo nerką nie jest)? Te ristajlowe są wielkie jak stodoła i przekombinowane, no i z jakością ich sztucznej skóry różnie bywa... Z desperacji pewnie poznoszę do mieszkania jakieś cuda z ciucholandów, pistolet na gorący klej i zacznę kombinować, a to się dobrze nie skończy. Zwłaszcza z gorącym klejem - już raz sobie przypadkowo wydepilowałam przedramię, więcej nie chcę.
W ogóle jakoś pisanie postów słabo mi idzie od pewnego czasu. Nie wiem, czy po prostu to moje lenistwo, czy ja tracę entuzjazm, czy dlatego że czyta mnie w porywach do dwóch osób - co w sumie jest moją winą, bo się nie reklamuję w internetach, a nawet jeśli to ludzie nie zostają, może ja nudna jestem? - czy może po prostu mocno nie mogę się pozbierać po tym jak mi się raz plan publikacji rozregulował. Pojęcia nie mam. Ogólnie, to bawi mnie strojenie się, a fotografowanie tego i dzielenie się to już w ogóle, ale mój perfekcjonizm nie pozwala mi publikować tego tak na sucho, bez żadnego przyczynku do dyskusji. Nie żeby tutaj jakiś był, przynajmniej we wcześniejszej części tekstu.
Odnośnie jeszcze vintage sales, Etsy i ciuchów ogólnie... Niby nie powinna mnie obchodzić opinia przypadkowych ludzi z internetów na temat moich wydatków i tego że piszę iż otóż zakupiłam jakąś nową szmatkę, albowiem ponieważ nie jest to tych ludzi sprawą (tylko że piszę de facto bloga o ciuchach, więc w sumie jest), ALE! Nie zmienia to wszystko faktu że mam potrzebę usprawiedliwienia się. Zdaję sobie sprawę z mojego bycia małym burżujem i (chyba) uprzywilejowanej pozycji w świecie.
Jestem (dosyć późno, wiem) na etapie kiedy człowiek usiłuje wyrazić siebie ubiorem. Na przestrzeni dwóch lat wymieniłam sporą część szafy. "Wymieniłam" to słowo klucz - część starych rzeczy sprzedałam, dużo poszło do charity shops. Ogólnie nic nowego się w szafie nie znajduje o ile nie jest absolutnie konieczne lub o ile nie poczyniłam wcześniej porządków. A te robię dosyć często, bo ciągle jestem w fazie szukania, co lubię. I to, co pół roku temu wydawało mi się bardzo moje po tym czasie i ubraniu dwa czy pięć razy jakoś tak znika z mojej ubraniowej świadomości (mimo długiego rozważania zakupu!); staram się trzymać rzeczy, które pasują do większej części moich pozostałych ubrań i rzeczy, po które sięgam najchętniej, bez zastanowienia. Ogólnie muszę się pochwalić, że bilans rzeczy wyzbytych jest wyższy niż rzeczy nabytych. To chyba nazywa się świadomą konsumpcją czy cośtam.
Teraz mam trochę wrażenie, że spojrzę na ten post za kilka miesięcy i będę wielce zażenowana, że coś takiego zaistniało (ale zapewne nie wykasuję, bo stylówa spoko). Ale większa część mojego życia to festiwal zażenowania. Co w sumie byłoby ciekawym tematem na notkę, jak już uprawiam emocjonalno-lajfstajlowy ekshibicjonizm.
I found this tunic during one of the "vintage" (more like "preloved", because most of the stuff is very recent or from the 90. so not very vintage) kilo sales, the skirt is probably from the same day - in general, I would recommend such events, especially in the UK, given the normal prices of vintage clothing. Kilo sales are especially good if you have a sillhouette which fits into various sizes, and have taste for monochromatic (okay, mostly black) stuff like me. But I have observed that the closer it is to the summer, the worse is the quality of clothing at such sales, a lot of damaged stuff - and I don't mean "small hole in the fabric" kind of damaged, but a "whole sleeve is ripped off" kind of damage. So I have turned to Etsy, where things are usually in good condition (and with adequate price tag attached, which is a bit of meh), and sometimes you can get an incense as a gift to your purhcase. All that because I felt a sudden urge for some summer-y clothing, because most of the things I own are only suitable for Scottish summer. And, surprise!, I've ended up with more things of that kind.
Anyway, I got this tunic, and I must say, it was a challenge to style it in a way that does not have any oriental notions, which would be a very obvious way to wear it. So I've come up with the thing below, giving a bit of medieval Scandinavian/LARP vibes. Maybe it would be more visible if I've paired the outfit with different shoes and added more accessories. Maybe some nice leather fanny pack/utility belt, but I find it extremely difficult to find one that would be: a) nicely made b) well designed c) not costing me a fortune. Any recommendations? Maybe, in act of desperation, I'll get some stuff from charity shops, a hot glue gun and start to experiment, which probably won't end well. I've used hot glue gun once, accidentally burned and depilated my forearm, so I would rather not touch this evil device again, thank you very much.
For some time now, I've been doing really poorly with posting regulary. I'm not sure if it's just my laziness or I'm slowly losing enthusiasm, or because only, like, two people actually read what I'm writing - which is my fault, I don't advertise myself on the internet, and even if I do, people come but don't stay. Maybe I'm just a very dull person? Or I'm just having difficulties picking up the habit of writing regulary once I've abandoned it. Not sure. In general, I like to dress myself up, think about what to wear, document and share it, but I just can't do the later if I don't have any idea about a text to accompany the photos. I like to give some kind of base for discussion in the coments, not only my photos. Or so I like to think, as there's not much thought-provoking content in this post.
But speaking of Etsy, vintage and all that jazz... I probably shouldn't care about opinion on my spending habits expressed by some random people from the internet. It's no one's bussiness but mine that I purchased something or not (well, on the other hand, I'm trying to write a fashion blog, so... My clothes are kind of other's bussiness as well), BUT! I have this weird need to assure not only myself, but the whole fucking world, that it is not bad. Yes, I am aware of myself being a little bourgeois and having a privileged position in the world.
I'm at this point of my life when I'm trying to define myself. I know, very late, people usually do this in their teens and then they tone down. In two years time I've managed to transform and replace my old wardrobe almost completety - and "replace" is the key word. I sold some of my stuff, I've given some to the charity shops. In general, I only get new things if I really need and love them, and if there's space for them, after some clean up. And I do often clean and reorganise my closet, as I'm still in the phase of searching for things I like. Sometimes, after six months or so, I look at a thing I thought I'll like (after deliberating very long about the purchase) and I toss it away because I haven't worn it so much and don't feel a sudden urge to incorporate it in my daily outfits. I'm trying to keep only the things which compliment other items, so I can mix and match without a second thought. And I have to say, I manage to keep balance between things given away and things bought. Or, probably, I get rid of more stuff than I buy. Which is probably good? Mindfull consumerism or something.
Now I look at this post and feel like in a few months I'll cringe very hard while reading it. But probably won't delete this, my OOTD is nice here. But oh well, most parts of my life are a cringe fest, I'm used to that. Which is another interesting topic for a post, if I'm back at the emotional /lifestyle exhibitionism thing again.
Rune necklace - CUD || Rings - Six || Embroidered tunic - Vintage fair || Belt - Wolford || Skirt - Vintage fair || Boots - Vagabond
